حمایت از فیلارمونیک، میراث ارزشمند هنری را حفظ و بالنده می کند

یادداشت آیین باور – جمال جنانی

واژه «فیلارمونیک» بر گرفته از زبان یونانی و به معنی عشق به «هارمونی» است و به صورت اخص مراد، هارمونی موسیقایی است. به عبارت دیگر فیلارمونیک را در لغت، عشق به موسیقی تعبیر کرده اند و در تعریف سازمانی آن به واقع همان ارکستر سمفونی است با این تفاوت که ارکسترهای فیلارمونیک را «مردم» تشکیل می دهند و حمایت می کنند. مردمی که عاشق موسیقی فاخر و با هویت هستند.
اما فیلارمونیک پیش از اینکه با ارکستراسیون و چینش سازهایش تعریف شود با فرهنگی که می سازد شناخته می شود.
هارمونی ، صداهای مختلفی است که همزمان شنیده می شود و به خاطر همپوشانی و سازگاری با هم، زیبایی می سازد و شنونده را به تحسین وا می دارد.
عشق مردم به هارمونی و موسیقی به واقع، عشق به صداهای مختلفی است که نوای همدلی و شکوهِ هم صدایی را می سازد. صداهایی با نُت ها و گام های متفاوت ولی در امتداد هدفی که جز آفرینش زیبایی نیست
اگر تئاتر را – به واسطه بازنمایی حقیقت های زندگی- هنرِ آزادی و شجاعت می دانیم بی تردید، موسیقی، هنرِ دموکراسی و همزیستی توام با عشق است.
اما این ارکسترها، بدون حضور انجمن های فیلارمونیک ، امیدی به بقا ندارند. انجمن هایی که در کنار اهداف بشردوستانه و انسان مدارِ خود، موسیقی را نوش داروی “روح و جان” و اکسیر زندگیِ سالم برای مردم می دانند.
در تمام بلاد توسعه یافته این انجمن ها با یاری انجمن (شورای) شهر و سمن ها (سازمان های مردم نهاد) اداره و حمایت می شوند که در شهر و میهن ما نیز به وضوح می توان پتانسیل این جریان فرهنگی را مشاهده کرد.
می توان امیدوار بود همانطورکه بستر نسبتاً توسعه یافته جامعه به شکل گیری این انجمن و ارکستر انجامید؛ پویایی فیلارمونیک نیز در تعالی و بالندگی جوانان و علاقمندان به موسیقی کمک مؤثری نماید و دریچه ای روشن باشد به سوی هنر ارزشمند و انسان محور.

اینک و در آستانه رونمایی از ارکستر فیلارمونیک کرج، ضمن شادباش به شهروندان کرج و استان البرز، با قدردانی از دست اندرکاران این مجموعه فرهنگساز و به یاد بزرگانی که روزی از ارکان اصلی این مجموعه بودند و حالا -به هر دلیلی- مجموعه از وجودِ پر ارجشان محروم است؛ امید آن داریم تا با حمایت قشر فرهیخته، فرهنگ شناس و هنر دوست، این میراث ارزشمند هنری و تمدنی ، حفظ و هر چه بالنده تر شود.