یادداشت آیین باور /فریبا کلاهی

از کوچه های شهر که می گذری پای به هر کوچه، پس کوچه و خیابان های شلوغ که میگذاری، هجمه  سنگین برندهای رنگارنگ و تابلو های نئونی کوچک و بزرگ خود را به تو، به ذهن و شعورت تحمیل می کنند.

 نیاز کاذب، عطشی می شود که با خریدجنس های  بی کیفیت، با قیمت های کنترل نشدهو عمرهای کوتاه به سراب می رسد. از میوه و شکلات تا دارو و اسباب بازی .

اینجا کرج است. چهار راه طالقانی و بلوار جمهوری، خیابان اصلی گوهردشت، خیابان درختی، عظیمیه و ...همه جا فروشگاه هایی با برند خارجی پر شده اند و اسامی نامربوط و نچسب خارجی و من درآوردی برای به رخ کشیدن (کلاس کاذب ) برسر در آن نصب شده اند.

هر فروشنده ای که تو را در چهارچوب مغازه می بیند با تعاریف رگباری از کیفیت، مغمومت می کند و تیر خلاص: خارجیه خانم ایرانی که نیست و تو می مانی و این پرسش بی جواب :کی قرار است محصول وطنی بخریم و از اینکه آشنایانمان بفهمند ایرانی است، خجالت نکشیم.

شعار در حد شعار باقی می مانند

به خاطر دارم سال 1397 شعارسال  " حمایت از کالای ایرانی " بود و سیل ورود بی رویه اجناس چینی و سپس ترکیه ای در بازار مصرف کشور، به قدری مایوس کننده به نظر می رسید که تنها دلیل آنه را می توانستیم در ناتوانی مسئولین در اجرایی شدن شعار ملی رهبری ببینیم. سالهاست شعارهای سال خط مشی مشخص و راهکار معلومی دارند آنچه اما نا معلوم است تصمیم مدیران کشور بر اجرای آن است.

تمایل جامعه به ویژه جوانان به خریداری و انتخاب لباس‌های مارک‌دار و برندها، در بسیاری کشورهای جهان، سال‌هاست آغاز شده و بیش از نیاز و انتخاب واقعی انسان‌ها، این برآیند تبلیغات گسترده و تلاش‌های سازمان یافته‌ای است که برای معرفی وارائه محصولی خاص ( تصویرمطلوب ذهنی ازیک کالا) انجام می شود.  این تاثیر رسانه‌های مجازی و ماهواره ها و سفرهای پرتعداد خارجی است که مستقیم یا غیرمستقیم سبک زندگی یکسانی را به جوامع مختلف و با فرهنگ‌های متنوع تحمیل می‌کنند.

آیین باور- بدیهی است در هر جامعه ای قشر رفاه زده ای که انبان پول های باد آورده خود را بر روی هر قیمت و جنسی که خارجی تر! و گرانتر باشد گشوده اند، وجود دارد، دراین میان اعمال فرصت های ویژه و تخفیف های مناسب برای تبلیغ محصولات داخلی در تمام زمینه های بازار و تولید کالا بی تاثیر نیست. بهترین میوه و صیفی ایرانی سرمزارع نابود می شوند و مردم سیر چینی و نارگیل تایلندی می خرند و انگور آفریقایی و پرتقال نا کجا آباد را به ایرانی اش ترجیح می دهند با بدترین کیفیت بی مزه ترین طعم ممکن. پیاز  و سیب زمینی که قرنها محلی از اعراب نداشتند لاکچری می شوند و سبدهای خرید عراق را پر می کنند.

 اجناس خارجی ( همان چینی ) در بوتیکها و مغازه ها و سوپری های محلات روستایی نیز دهن کجی می کنند.از سوی دیگر اگر پرداخت مالیات سالانه به این معناست که دولت درجهت پیش بردپروژه‌های عمومی و تامین منافع ملی هزینه کند، چرا موز و اسباب بازی و پیژامه وآدامس و غذای کودک و هزار چیز دیگر علی رغم وجود مشابه داخلی وارد می شود..

از سوی دیگر نه تنها قانون منع نصب تابلوی برند های خارجی و اسامی بیگانه برسر در فروشگاه ها اجرا نمی شود، مالیاتی هم که از کسبه ی فروشنده اجناس خارجی دریافت می شود به همان میزان است که از فروشنگان محصولات داخلی دریافت می شود.

روزگاری صنعت پوشاک ایران آنچنان رشد و اعتماد به نفسی داشت که حتی لباس های پلیس انگلستان را هم صنایع پوشاک ایران فراهم می کردند، اما اکنون بسیاری از تولیدات داخلی با برچسب های تقلبی خارجی عرضه و به فروش می رسد، هرچند این مسئله درباره تمام تولیدات داخلی صدق نمی کند. نیم نگاهی به شعار ۳۰ ساله اخیر کشور میزان صحت و توانمندی عملکرد مدیران اقتصادی کشور را بیش از پیش به خاطرما خواهد آورد.

حالا سوال این است :چه کسی پیگیر به اجرا درآمدن شعارهای  سال خواهد بود؟

·         ۱۳۶۹: تأکید بر «تحول درونی و اصلاح امور

·         ۱۳۷۰: تأکید بر «صبح روشنی

·         ۱۳۷۱: تأکید بر «تحکیم معنویت

·         ۱۳۷۲: تأکید بر «عدالت اجتماعی

·         ۱۳۷۳: تأکید بر «صرفه‌جویی

·         ۱۳۷۴: تأکید بر «وجدان کاری، انضباط اجتماعی، انضباط اقتصادی

·         ۱۳۷۵: تأکید بر «ضرورت پرهیز از اسراف و حفظ ثروت و منابع عمومی کشور

·         ۱۳۷۶: تأکید بر «توجه به معنویات و فضایل اخلاقی

·         ۱۳۷۷: تأکید بر «صرفه‌جویی و پرهیز از اسراف، قناعت و پایداری بر مواضع اسلامی و انقلابی

·         ۱۳۷۸: سال امام خمینی نامیده شد.

·          ۱۳۷۹: سال امام علی بود.

·         ۱۳۸۰: سال اقتدارملی و اشتغال‌آفرینی نامیده شد

·         ۱۳۸۱: به عنوان سال عزت و افتخار حسینی نامگذاری شد

·         ۱۳۸۲: سال خدمت‌گزاری

·          ۱۳۸۳: سال پاسخگویی بود

·         ۱۳۸۴: تحت عنوان سال همبستگی ملی و مشارکت عمومی نامگذاری شد

·          ۱۳۸۵: سال پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله نامیده شد

·         ۱۳۸۶: سال اتحاد ملی، انسجام اسلامی

·         ۱۳۸۷: نوآوری و شکوفایی

·         ۱۳۸۸: حرکت به سمت اصلاح الگوی مصرف

·         ۱۳۸۹: همت مضاعف، کار مضاعف

·         ۱۳۹۰: جهاد اقتصادی

·         ۱۳۹۱: تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی

·         ۱۳۹۲: حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی

·          ۱۳۹۳:اقتصاد و فرهنگ، با عزم ملی و مدیریت جهاد^ی

·         ۱۳۹۴: دولت و ملت، همدلی و همزبانی

·         ۱۳۹۵：اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

·         ۱۳۹۶: اقتصاد مقاومتی، تولید – اشتغال

·         ۱۳۹۷： حمایت از کالای ایرانی

·         ١٣٩٨ : رونق تولید 

.۱۳۹۹ : جهش تولید

دهه ۱۴۰۰

۱۴۰۰: تولید؛ پشتیبانی‌ها، مانع‌زدایی‌ها

۱۴۰۱: تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین

۱۴۰۲: مهار تورم، رشد تولید

۱۴۰۳: جهش تولید با مشارکت مردم

۱۴٠۴: سرمایه گذاری برای تولید