این ندارد آخر، از آغاز گو

رو تمام آن حکایت، باز گو.

در سال۱۳۶۱ در دوره دانشجویی ادبیات فارسی، یک جلسه، پای درس استاد دکتر عبدالحسین زرین کوب نشستیم. تاکید می کنم، یک جلسه، نه یک ترم یا یک سال!

همین یک جلسه کافی بود تا بشناسیم و بفهمیم میهن را و حمایت و هویت را.

چند سال پیش، در نشستی، داستان آن درس را به عرض استاد علی دهباشی رساندم، برایشان جالب بود، فرمودند بنویسم و منتشر نمایم. داستان دلدادگی به ایران را نوشتم اما تا کنون منتشر نکرده ام، اینک که این کلیپ سراسر سوز و شور و عشق و اشتیاق را از حضرت استادی شنیده و دیدم، مختصری از آن نوشته را تقدیم می دارم؛

در ابتدای کلاس، دکتر زرین کوب نام یکایک دانشجویان را پرسید. تقریبا برای هر نامی نکته ای گفت و دری سفت. معمولا بیتی را به عنوان شاهد مثال مطرح می فرمودند برای من که مهراب نام دارم. فرمودند؛

همه کاخ مهراب، مهر من است

زمینش، چو گردان سپهر من است.

جالب، نام دو تن از دانشجویان خانم - بانو دانشجو - به نامهای؛ کیاندخت و سروناز بود که استاد برای آن دو ارجمند فرمودند؛

ز خردی به خوی کیان. اخت شد

وزان روی، نامش کیاندخت شد.

و ؛

میان سپهدار و آن سروبن

زنی بود، گوینده، شیرین سخن.

فامیلی یکی از آقایان دانشجو، پهلوانی بود، استاد این بیت را خواندند؛

پیام آوریدش سوی پهلوان

هم از پهلوان، سوی سرو روان.

این مساله عشق به میهن و لزوم آموزش مهر زادگاه، مساله ای بسیار مهم و حیاتیست.

امری که در متون درسی و همچنین برنامه های غیر رسمی و غیر دولتی در کشورهای مختلف، از اولویت تمام و از جایگاه ویژه و ممتازی برخودار است.

برای مثال نمی دانید که در کشور کرواسی، کودکان این کشور در باره تاریخ، تمدن و فرهنگ کشورشان چه می خوانند و چگونه می اندیشند. حیرت آور و سخت قابل تامل می باشد.

و بدانیم و باور کنیم که این عشق، بس طرب خیز و بسیار شورانگیز می باشد؛

گفتمش. پوشیده خوشتر، سر یار

خود تو در ضمن حکایت، گوش دار.

فیلم:

علی‌اکبر جعفر دهباشی معروف به علی دهباشی، (زادهٔ ۱ فروردین ۱۳۳۷) روزنامه‌نگار، ادب پژوه، نویسنده و سردبیر مجلات بخارا و سمرقند است. او تلاش گسترده‌ای در معرفی آثار و زندگی بزرگان فرهنگ و ادب و هنر ایران و جهان داشته‌است