آیین باور - می دانیم مطابق ماده 1 پسماند  جهت تحقق اصل پنجاهم (50) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به منظور حفظ محیط زیست کشور از آثار زیانبار پسماندها و مدیریت بهینه آن ها، کلیه وزارتخانه و سازمان ها و موسسات و نهادهای دولتی و نهادهای عمومی غیردولتی که شمول قانون برآن ها مستلزم ذکر نام می باشد و کلیه شرکت ها و موسسات و اشخاص حقیقی و حقوقی، موظفند مقررات و سیاست های مقرر در این قانون را رعایت نمایند.  اما آیا هیچ شهروند، کاسب ، درمانگاه دار یا هر تولید کننده دیگر زباله نیست که آن را در طبیعت،انهار یا سطح خیابان ها رها کند؟ چند نفر از ما در تفکیک زباله های عفونی بیمارانی که در منزل داریم یا داروهای مازاد و مصرف نشده احتیاط لازم را به عمل می آوریم؟ سوزاندن لاستیک های ماشین توس گردشگران و دستفروشان بین راهی  و برگهای درختان باغ ویلاها یا سوزاندن سطل های زباله شهری در قالب شیطنت و نابخردی سالانه چه میزان آلودگی ایجاد می کند و ایا قرار نیست نقطه پایانی داشته باشد؟

 ماده 13 می گوید مخلوط کردن پسماندهای پزشکی با سایر پسماندها و تخلیه و پخش آن ها در محیط و یا فروش،استفاده و بازیافت این نوع پسماندها ممنوع است. یا ماده 30 بر ممنوعیت سوزاندن پسماند در محیط آزاد صراحت دارد . بسیاری از این موارددر حال رخ دادن است .بسیاری تکالیف موظف دولتی و قانونی پسماند معطل مانده است که در برنامه پنجم توسعه تدوین شده بود باید به اتمام می رسید که انجام نشده است . اما من و توی شهروند تا چه میزان در این نابسامانی شراکت کرده ایم؟

برای مطالعه بیشتر :

https://www.aeinbavar.ir/fa/news/1518