چهارشنبه، 19 شهریور 1404 - 15:07

هزاران عکاس از ماه خونین تاریخ تصویری ساختند

وقتی ماه قرمز می‌شود

وقتی ماه قرمز می‌شود، یادمان می‌آید که زیبایی، گاهی در تاریکی است. و هر پایان، شاید آغازی باشد.

آیین باور -  ماه‌گرفتگی کلی شامگاه یکشنبه ۱۶ شهریور ۱۴۰۴، را بسیاری از علاقمندان در ایران و جهان دیدند. هر کسی با چشم شیشه ای و تفسیر خویش عکاسان در رویداد های جمعی و فردی و مردم و شهروندان در برنامه های عمومی رصد شرکت کردند. اما فارغ از اهمیت نجومی این رویداد افسانه های متعددی در این باره بیان شده است.

اما در توضیح علمی این رویداد می توان گفت:  قرص ماه به‌طور کامل وارد سایه زمین شد و به مدت 82 دقیقه به رنگ سرخ و آجری در آمد.  این پدیده زمانی رخ می‌دهد که زمین بین خورشید و ماه قرار گرفته و سایه‌ی خود را بر ماه می‌اندازد. نور خورشید که از جو زمین عبور می‌کند، به دلیل پراکندگی نور آبی (Rayleigh Scattering)، رنگ قرمز را برجسته‌تر کرده و باعث قرمزی ماه می‌شود.

 ۱. ماه خونین در دین مسیح

ماه خونین را در کتاب مقدس مسیحی، نه فقط یک پدیده طبیعی، بلکه نشانه‌ای الهی برای آمادگی بشر می‌دانند. در مکاشفه یوحنا، به لرزش زمین، تاریکی خورشید و ماه خونین اشاره می‌شود که بخشی از مهره های آخرالزمانی است. در عهد جدید کتاب مقدس، به تاریکی خورشید و تبدیل ماه به خون و پیشگویی‌های آخرالزمانی اشاره شده است.

 ۲. ماه خونین از نظر دین اسلام

ماه قرمز در اسلام نه‌تنها نشانه‌ای شوم نیست، بلکه به عنوان یک آیت یا نشانه الهی تلقی می‌گردد. این پدیده فرصتی است تا انسان به عظمت خلقت و قدرت خداوند بیاندیشد. آیات ۷ تا ۹ سوره قیامت در قرآن کریم به روشنی به بی‌نور شدن ماه (خسوف) اشاره کرده و این پدیده را به عنوان نشانه‌هایی هولناک در آستانه‌ی روز رستاخیز توصیف می‌کند.

۳. ماه خونین در دین یهود

 در برخی تفاسیر، این پدیده می‌تواند نشانه‌ای از وقایع مهم یا تغییرات بزرگ باشد. پیشگویی ماه خونین در کتاب مقدس، به ویژه در تورات (تنخ یهودی)، ریشه دارد و به عنوان نشانه‌ای از روز بزرگ خداوند توصیف شده است.در کتاب یوئیل آمده که هنگام بروز این پدیده، خورشید به تاریکی تبدیل خواهد شد و ماه به خون، این پدیده نمادی از آشوب کیهانی است و به پیشگویی‌های آخرالزمانی اشاره دارد. ماه خونین را نشانه سقوط بدکاران و پیروزی یهودیان می‌دانند.

۴. ماه خونین در دین زرتشت

ماه گرفتگی در ایران باستان و باورهای زرتشتی، پدیده‌ای شوم تلقی می‌شد که نشان از حمله‌ی نیروهای اهریمنی به ماه، یکی از مخلوقات مقدس اهورامزدا، داشت. این باور، ماه گرفتگی را رویدادی دانسته که در آن نظم کیهانی مورد تهاجم نیروهای پلید قرار می‌گیرد. این تفسیر، در مقابل دیدگاه علمی مدرن، ماه گرفتگی را نه یک پدیده‌ی فیزیکی، بلکه نبردی نمادین میان خیر و شر تفسیر می‌کند.

عکس:پوپک خواجه امیری

کدخبر: 3095

تعداد بازدید: 2870