آنچه می‌خوانید حاصل مطالعه چندین مقاله و پژوهش جدید در مورد موضوع مورد بحث است:

یافته های اولیه حاکی از عوارض جبران ناپذیری بر مغز و عملکرد برخی از هورمون‌هاست

این یافته‌ها ناظر بر این واقعیت هولناک هستند که کرونا با حمله به سلول‌های مغزی، آنها را برای تکثیرِ خود به بردگی می‌گیرند. یعنی این سلول‌ها بجای عملکرد سیستمیِ خود در جهت تکثیر ویروس عمل می‌کنند

همه می‌دانیم که از دست دادن حس بویایی، یکی از نشانه‌های اثبات کننده ابتلا به کروناست
قسمت خوف‌آور ماجرا این است که ویروس از راه بینی و عصب بویایی وارد مغز شده و بخشی از مغز که مربوط به بویایی است را تحت تأثیر قرار می‌دهد
مرکز بویایی در ارتباط با بخشهایی از مغز است که به یادگیری، حافظه و احساسات مربوط است

پس این امکان را نمی‌توان نادیده گرفت که فردِ مبتلا بطور موقت و یا حتی دائم در زمینه حافظه، یادگیری و یا بروز منطقی احساسات دچار مشکل شود(البته هنوز امکان پژوهش در مورد دائمی بودن اثر کرونا در زمینه گفته شده مهیا نیست و نیاز به زمان دارد)

اما نکته‌ای که مرا به صرافت پژوهش انداخت:

حس بویایی، برای برقراری ارتباط با سایر قسمت‌های مغز از ماده شیمیایی به نام «دوپامین» استفاده می‌کند
پژوهشگران می‌گویند احتمالا کرونا موجب کاهش سطح دوپامین در خون می‌شود
همچنین از سطح مواد شیمیایی مغز مثل سروتونین و اسیتیل کولین می‌کاهد
بنابراین قابل پیش بینی است که فرایند توجه و تمرکز، حافظه، یادگیری و رفتار تحت تاثیر قرار گیرد
[حال بماند که کاهش دوپامین می‌تواند عامل میوکاردیت و نوسان ضربان قلب و در نتیجه سکته شود و یا موجب افزایش پرولاکتین شده و این افزایش جدای از عوارض زیان‌بارِ بسیار، ممکن است در تخمک خانم‌ها و بیضه آقایان تاثیر ناباروری داشته باشد!]

ویرانگری کرونا در دنیای نورولوژی، همین‌جا تمام نمی‌شود

دوپامین و سروتونین را هورمون‌های شادی‌ می‌شناسند
وقتی کرونا سطح این مواد شیمیایی را در مغز و خون کاهش دهد، می‌تواند زمینه‌سازِ افسردگی و اضطراب شود

 اکنون می‌شود فهمید که چرا بهبودیافتگان کرونا، تا مدت‌ها احساس افسردگی، دل‌مُردگی و یا استرس و اضطراب دارند

#عوارضنورولوژیککرونا

این مختصر، نگاهی است از زاویه خاص به عوارض کرونا، بدون هیچ پیش داوری
امید است تا انگیزه‌ای باشد برای تحقیق و پژوهش و یا عاملی برای سرچ علمی‌