پایگاه خبری آیین باور aeinbavar آیین و آداب رسوم مردم ایران
آیین باور -هر سرزمینی وابستگی و دلبستگی های ویژه ای به برخی از آداب و رسوم دارد که مجموعه آیین ها و باورهای آنان را تشکیل می دهد .
فرهنگ آن چیزی است که از مختصات فردی مردم یک سرزمین عبور می کند وآنهایی را که به حال آن زمان مردمش شباهت دارد نگه می دارد و پررنگ می کند .آیین های شادی و سوگ از آن دسته اند. آیین های مذهبی چون ماه مبارک رمضان که در دل خود سوگی عظیم را گنجانده نیز ،در کشور ما از فیلتر های فرهنگی متعددی گذشته و رنگها و آداب متفاوتی پذیرفته است که بیان کننده نگاه مردمان خطه های پراکنده ایران است .در زیر بخش هایی از این آداب را یاد می کنیم .
آداب ویژه ماه مبارک رمضان در عسلویه
گرگیعان (گرنگشوه)
از چند روز قبل مردم روستا خود را برای این شب آماده می‌کنند. به بازار می‌روند و خرید می‌کنند تا برای یک شب بچه‌های روستا خوشحال شوند. بعد از این که اذان گفت و همه افطار خوردند بچه‌ها خود را برای کرنکشو (گرنگشو) یا گرنگعوه آماده می‌کنند تا لباس قشنگشون را به تن کنند و با دوستانشان بیرون بروند. بچه‌های نوجوان و کوچکترها این شب را از خانه بیرون می‌روند و در کوچه‌های روستا باهم و دسته‌جمعی می‌گردند. سروصدای آنها همه روستا را فرا می‌گیرد. بچه‌ها با کیسه‌های پارچه‌ای‌شان همه خونه‌ها را می‌گردند و پیرزن و پیرمردها را می‌بینند و به خونه دوستانشان
می روند.
گرنگشو رسمی است که هر‌سال در ماه مبارک رمضان بچه‌های کوچک و نوجوانان منطقه عسلویه به شادی و سرور می‌پردازند. به این شکل که بعد از افطار روز چهاردهم رمضان همه بچه‌های محله و روستا به خانه همسایه‌ها و بستگان خود سرمی‌زنند.
در این رسم دیرینه بچه‌ها وقتی در کوچه و خانه‌های روستا هستند شعرهایی را سرمی‌دهند که شادی و سرور آنها را نشان می‌دهد. آنها می‌گویند:
گرنگشو گرگاشو
عطونا الله یعطیکم
بیت‌المکه ایودیکم
یا مکه یا معموره
بیت‌السلاسل و الذهب یا نوره
عطونا زخه میزان… الله ایخلی عزیزان
عطونا زخه غرشه… الله ایخلی ابو کرشه
عطونا زخت خیشه … الله ایخلی عویشه
بچه‌ها در این شب زیباترین لباس‌های خود را به تن می‌کنند. دختران در این شب «دراعه» (بالاپوشی گشاد و آستین‌دار) و سرپوشی به نام «بخنق» می‌پوشند که با زری و خوص و نقش‌های سنتی کار شده است. پسران هم طبق آیین لباس محلی دشداشه می‌پوشند.
بعد از افطار مراسم شروع میشود. بچه‌ها دست خواهر و برادر و دوستان خود را می‌گیرند و کیسه‌هایی که معمولا از پارچه است و از قبل آماده کرده‌اند را برمی‌دارند و به خانه بستگان خود می‌روند. والدین در هر خانه در این شب انواع آجیل، پسته، شکلات و امروزه نیز پفک، یخمک و کیک آماده می‌کنند تا به بچه‌ها بدهند.
آداب ویژه ماه مبارک رمضان در ایلام
یکی از آیین‌های ویژه مردم در این استان، دادن افطاری به اقوام و خویشاوندان است. در این آیین که از شب اول ماه رمضان آغاز میشود و برحسب بزرگی فامیل، تا نیمه یا حتی پایان ماه نیز به‌طول می‌انجامد، اعضای یک فامیل در منزل بزرگ آن خاندان جمع شده و در کنار هم روزه خود را افطار می‌کنند. این عمل تا پایان ماه مبارک رمضان، هرشب در منزل یکی از بستگان ادامه پیدا می‌کند و البته در این بین، بزرگترهای فامیل، اولویت دارند و به‌طور معمول، به‌ترتیب ارشدیت، میزبان سایر اعضای فامیل می‌شوند. معمولا پس از برگزاری مراسم افطار در این جمع‌ها، مردان به خواندن قرآن و ادعیه درکنار هم پرداخته و به‌نوعی یک‌مجلس مذهبی خانوادگی برگزار می‌کنند. زنان نیز در آماده‌سازی وسایل سحر خانواده میزبان و البته در برخی موارد افطار روز بعد، زنان صاحب‌مجلس را یاری می‌کنند.
شبهای هریسه‌ای
سنت حسنه افطاری‌دادن درمیان مردم شهرها و روستاهای مختلف ایلام از همان روزهای آغازین ماه مبارک رمضان آغاز میشود. پخت غذاهای محلی و افطاری‌دادن به دوستان و آشنایان، یکی از آداب و رسوم این ماه است که با پخت غذاهای خوشمزه از قبیل حلیم، شله، آش، بژی برساق، کله‌کنجی، شله‌زرد، آش گندم و شیره خرما و روغن محلی به‌یادماندنی‌تر میشود.
اگر در رمضان، ایلام به شهر حلیم یا به لهجه محلی، هریسه ایران لقب داده شود، سخنی به‌گزاف نیست. هرچند حلیم، نذری اصلی ایام محرم مردم مناطق مختلف ایلام است، اما مردم این منطقه به‌حدی به هریسه علاقه‌مندند که غذای اصلی ایشان در افطارهای ماه مبارک نیز محسوب میشود. در ماه مبارک، آنچنان بساط حلیم‌فروشی در ایلام رونق می‌گیرد که بیشتر اغذیه‌فروشی‌های شهر، هنگام افطاری، پاتیل‌های بزرگ حلیم را درمقابل مغازه جا انداخته و حلیم، این غذای خوش‌طعم و عطر را به روزه‌داران می‌فروشند. ایلامی‌ها که در پختن حلیم بسیار تبحر و مهارت دارند، در ماه مبارک رمضان، سفره‌های افطاری خود را با این غذای خوشمزه در کنار دیگر غذاهای ساده، رنگین می‌کنند.
مردم ایلام بر پایه باوری قدیمی و ریشه‌دار به حلیم یا همان هریسه از منظر تبرک می‌نگرند و معتقدند که خوردن حلیم در افطاری، هم باعث ثواب و پاداش بیشتر روزه‌دار نزد خدای متعال میشود و هم این‌که در تقویت بنیه و جلوگیری از کاهش قوای روحی و جسمی تا پایان ماه مبارک رمضان بسیار مفید و موثر است.
نذری نیمه‌رمضان
یکی دیگر از رسوم کهن اهالی ایلام در ماه مبارک رمضان، توزیع افطاری در شب نیمه‌رمضان است. بسیاری از مردم استان، در این شب که تنها عید ماه رمضان و شب تولد سبط اکبر حضرت‌امام‌حسن مجتبی(علیه السلام) است، اقدام به توزیع افطاری دربین مردم ساکن مناطق فقیرنشین شهر می‌کنند و این‌گونه، شادی خود را از تولد دومین امام شیعیان با دیگران تقسیم می‌کنند.
البته در این بین، افراد متمول‌تر، معمولا نذر افطاری خود را به‌گونه‌ای قرار می‌دهند که خانواده استفاده‌کننده از آن بتواند علاوه‌بر افطار، سحر نیز از آن استفاده کند. برهمین اساس در بسته‌های نذری‌های ارایه‌شده، علاوه‌بر غذاهای مرسوم افطار چون آش، شله‌زرد، حلیم و شیره خرما، اغلب دارای وعده‌ای غذای برنجی همچون چلوکباب یا قیمه‌پلو نیز هست. نکته مهم دیگر این‌که برخی افراد نیکوکار، علاوه‌بر این‌شب، در شبهای قدر نیز اقدام به توزیع غذای گرم و البته در برخی موارد، مواد غذایی خام در میان محله‌های فقیرنشین مناطق مختلف ایلام می‌کنند تا هم به‌نوعی از حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) پیروی کرده باشند و هم توشه‌ای برای آخرت خود ذخیره کنند.
هدیه روزه اولی‌ها
یکی دیگر از سنن قابل توجه مردم ایلام که البته در بسیاری دیگر از نقاط کشور نیز به روش‌های مختلف انجام میشود، تجلیل از روزه اولی‌های خانواده است. این امر، معمولا در همان شب نخست ماه رمضان که فرد، نخستین‌روزه خود را پس از رسیدن به سن‌تکلیف گرفته، در جمع بزرگ خانواده شرکت‌کننده در افطار این شب صورت می‌گیرد. پول، چادر نماز، لباس، قرآن و… ازجمله هدایایی است که در این شب به فرد روزه‌اولی داده میشود.
اجتماع بزرگ شبهای قدر
اهالی مناطق مختلف استان ایلام، آیین‌های ویژه‌ای برای شبهای قدر دارند. اوج لحظات عرفانی مردم ایلام در شبهای قدسی قدر رخ می‌نمایاند. آنان در این شب‌ها پس از شرکت در افطاری خانوادگی که پیش از این بدان اشاره شد، به‌صورت دسته‌جمعی در مسجد محل حاضر شده و به شب‌زنده‌داری و مناجات می‌پردازند.
روضه‌خوانی زنان
برگزاری مراسم روضه‌خوانی، دیگر آیین ویژه در ماه مبارک رمضان است که توسط بانوان در منازل انجام میشود. برخی بانوان در این استان، در شبهای قدر و در ساعات پایانی قبل از افطار، این آیین را برگزار می‌کنند. این آیین با هدف ترویج فرهنگ مذهبی و آشنایی بیشتر بانوان با مسائل مذهبی برگزار میشود.
برگزاری دعاهای توسل، کمیل و ندبه به‌ترتیب در شبهای چهارشنبه و جمعه و صبح‌های جمعه ماه مبارک اغلب به‌صورت خانوادگی، قرائت٠٣جزء قرآن به‌صورت هرشب یک‌جزء در جلسات منظم برپا شده در مساجد و تکایا، فاتحه‌خوانی در مزار درگذشتگان در پنجشنبه‌های ماه مبارک به‌صورت حضور منظم در آرامستان‌ها، معطرکردن روزانه خانه‌ها به بوی گلاب در دقایق قبل از افطار، خواندن قرآن و برپایی سفره صلوات از دیگر آداب و رسوم مردم ایلام در ماه مبارک رمضان است.
آداب و رسوم ترکمن‌ها در شبهای قدر
ترکمن‌ها برای شب ۲۷ ماه مبارک رمضان احترام خاصی قائل هستند. در این شب برای پذیرایی از میهمانان که به دیدار می‌آیند، سفره‌های رنگین می‌چینند و به نام «قدر گیجه» شب قدر شادی می‌کنند؛ زیرا معتقدند شب قدر شب نزول قرآن بر صاحب ختمی مرتبت برای هدایت بشر است؛ طبق آیه قرآن کریم عبادت در این شب بهتر از عبادت ۱۰۰۰ ماه می‌باشد که در آن شب قدر نباشد.
علاوه بر آن به اعتقاد ترکمن‌ها حضرت خضر (ع) بر کسانی ظاهر میشود که نیکوکار هستند، پس گروهی که خود را مستحق زیارت آن حضرت می‌دانند تا وقت سحری به دیدار اقوام و دوستان می‌روند تا شاید بخت بیدار دیدار آن یار آشنا را بشارت دهد.
ضمناً در این شب خانواده‌هایی که قصد ازدواج و وصلت دارند، هدایا و نقل و شیرینی برای خانواده عروس می‌برند و این ایام را به آنان تبریک و شادباش می‌گویند. همچنین ترکمن‌ها عقیده دارند که پرداخت فطریه قبل از شب قدر ثواب بیشتری دارد، اگرچه تا پایان ماه مهلت دارند.
آداب و رسوم اهالی استان سمنان در شبهای قدر
اهالی استان سمنان در شبهای قدر پس از صرف افطار در مسجد محل خود حضور یافته و با خواندن قرآن و دعاهای جوشن کبیر، مجیر، افتتاح و ذکر مصیبت به شب‌زنده‌داری مبادرت می‌ورزند؛ زنان نیز در این شب‌ها خرما، انواع نان محلی، شله‌زرد و غیره بین عزاداران تقسیم می‌کنند.
در نقاط مختلف استان سمنان زنان و مردان در لیالی قدر همزمان با خواندن هر بند از دعای جوشن کبیر بر روی ظرفی از قند، نبات، نقل و یا خرما دمیده و خوردن آن را به نیت شفا و تبرک توصیه می‌کنند؛ همچنین گره زدن بر روی نخ به هنگام خواندن دعای جوشن کبیر پس از قرائت هر بند از دعا توسط برخی از زنان مرسوم است.
در شهر شاهرود زنان همزمان با تلاوت دعای جوشن کبیر ظرفی از آب حاوی زعفران را نزد خود نگه داشته و با خواندن هر بند از دعا بر آن می‌دمند تا به‌عنوان تبرک آن را با خود به خانه ببرند.
در روستای جزن دامغان نیز در این شب‌ها دستجات زنجیرزن از مساجد و حسینیه‌های محل به راه افتاده و با گذر از معابر و کوچه‌ها به زنجیرزنی و عزاداری می‌پردازند.
در روستای کوه زر با فرار رسیدن ۲۱ رمضان برخی اهالی به نیت اموات خود نان فتیر پخته و بین سایرین تقسیم می‌کنند.
اهالی نقاط کویری استان سمنان در روز شهادت حضرت علی (ع) از انجام فعالیت‌های روزمره خودداری کرده و مرسوم است که دامداران شیر دام‌های خود را در این روز به فقرا و نیازمندان داده یا برای تهیه افطار و پذیرایی از نمازگزاران به مساجد محل می‌دهند.
شب ۲۷ ماه رمضان
در باور برخی اهالی، نزول قرآن در این شب بوده و بر این اساس برخی تا پاسی از شب به احیاء و شب‌زنده‌داری در مساجد می‌پردازند؛ از این رو زنان سمنانی، گرمساری و دامغانی در این روز به جهت شادی ناشی از کشته شدن قاتل ملعون امام علی (ع) به دست و پای خود حنا می‌بندند؛ برخی زنان در این روز گوش دختران خود را سوراخ کرده و برای آنها گوشواره می‌خرند.
آداب و رسوم اهالی استان گلستان در شبهای قدر
با فرا رسیدن شب‌هاى احیاء، مردم روزه‌دار گلستان با اشتیاق فراوان در مساجد حضور می‌یابند و مراسم احیاء را با خواندن قرآن، دعاى جوشن کبیر برپا می‌کنند و دسته‌های عزادار در مساجد به سینه‌زنی و عزادارى می‌پردازند.
برپایی مراسم احیا شبهای قدر در مسجدها، مکان‌های مذهبی و در برخی خانه‌ها از دیگر مراسم مشترک بین گلستانی‌هاست.
آداب و رسوم مردم مشگین شهر در شبهای قدر
مراسم احیا مراسم احیا از لحظات روحانی و به یاد ماندنی است که مردم این شهرستان سعی می‌کنند از فیض این شب‌ها به دور نمانند؛ در شبهای احیا و شهادت امیرالمؤمنین (ع)، مردم برای احیای این شب در مساجد جمع می‌شدند و به خواندن دعا و مناجات می‌پرداختند؛ اهمیت بیداری این شب در نظر مردم، آن‌قدر زیاد بود که با خود خوراکی به مسجد می‌آوردند.
آداب و رسوم کردستانی‌ها در شبهای قدر
برپایی مراسم اعتکاف در دهه آخر ماه رمضان و مصادف با لیالی قدر در مساجد، حفظ چهل حدیث از احادیث نبوی و جشن نزول قرآن کریم و مولودی‌خوانی و قصیده بردیه خوانی از دیگر آدابی است که کردهای اهل سنت در ایام ماه مبارک رمضان به جای می‌آورند.
در کردستان و مناطق اهل سنت لیالی قدر را نوزدهم، بیست و یکم، بیست و سوم و بیست و هفتم می‌دانند و تمام این شب‌ها را تا صبح بیدارند و به تلاوت قرآن و شب‌زنده‌داری و برگزاری مراسم مذهبی می‌پردازند و به طور کلی می‌توان گفت مراسم شب قدر در مناطق اهل سنت در ۱۰ شب آخر ماه رمضان آغاز شده و مردم متدین این خطه از میهن اسلامی تمام سعی خود را برای با شکوه برگزارشدن آن به کار می‌گیرند.
به طور کلی می‌توان گفت که مراسم شبهای قدر در ماه رمضان در مناطق اهل سنت شامل مراسم اعتکاف، جشن نزول قرآن، برگزاری مراسم مذهبی، نذر و نذورات و پرداخت فطریه است و یکی از باورهای عمیق مردم اهل سنت شافعی مذهب کردستان ارادت ویژه آنان به اهل‌بیت رسول‌الله (ص) و بزرگان دینی است که در این ماه مبارک نیز همزمان با ایام ضربت و شهادت امیرالمؤمنین علی (ع) به اوج خود می‌رسد.
در مناطق مختلف کردستان مردم با پخش نذورات و برپایی مراسم ویژه ادعیه خوانی و برگزاری مراسم ختم قرآن کریم ارادت خویش را به مولای متقیان اعلام کرده و زنان خانه‌دار با پختن انواع نان‌های سنتی در روز ۲۷ رمضان برای مراسم شب هفتم شهادت حضرت علی (ع) نذورات خود را به جای می‌آورند و این مهم هم‌اکنون نیز در جای‌جای کردستان انجام میشود.
آداب و رسوم یزدی‌ها در شبهای قدر
در شبهای قدر مردم یزد نیز مانند مردم سایر مناطق کشور مراسم احیا برگزار می‌کنند و دراغلب مساجد بزرگ شهر نظیر مسجد جامع کبیر، مسجد امیرچخماق، مسجد برخوردار، مسجد ریگ، مسجد ملااسماعیل، مسجد فرت، مسجد شیخداد، مسجد حظیره، مسجد صاحب‌الزمان و یا مساجدی که قداست خاصی برای آن قائل هستند مانند مسجد قل هواللهی و مسجد یعقوبی این مراسم برگزار میشود و در غیر این صورت در مساجد نزدیک محل زندگی‌شان قرآن بر سر می‌گذارند و ادعیه خاص مانند دعای توسل، دعای جوشن کبیر، ابوحمزه ثمالی، دعای مجیر، زیارت عاشورا و نمازهای هفت قل هواللهی خوانده میشود.
در شبهای قدر مردم ابتدا غسل می‌کردند و احیا می‌گرفتند، در گذشته مرحوم صدوقی در مسجد حظیره نمازهای صد رکعتی را می‌خواند و بسیاری از مردم با اقتدای به ایشان، صد رکعت از نمازهای قضا شده را بدون وقفه می‌خواندند.
همچنین تسبیح‌هایی با هزار دانه در بعضی مساجد تهیه شده بود که ختم یا علی می‌گذاشتند و قبل از آن نماز مخصوصی را در چهار شب جمعه می‌خواندند و اشعاری مانند یا اله‌العالمین در باز کن/ یا امیرالمؤمنین در باز کن/ مشکلی افتاده در کار من/ با دو انگشت یدالله باز کن و همچنین سرکوه بلند فریاد کردم/ امیرالمؤمنین را یاد کردم/ امیرالمؤمنین ای شاه مردان/ دل ناشاد ما شاد گردان و ای خوانده تو را ولی ادرکنی/ بر تو ز نبی نص جلی ادرکنی/ دستم تهی و لطف تو بی پایان است/ یا حضرت مرتضی علی ادرکنی، به منظور مددجستن از مولای متقیان علی (ع) خوانده می‌شد.
در این شب‌ها چاووش‌خوانی می‌خواندند که تقریباً دو صدا یا گروهی بود به طوری که یک نفر چاووش‌خوان بود و بقیه به صورت گروهی او را با خواندن اشعاری همراهی می‌کردند به عنوان مثال چاووش‌خوان می‌خواند: اگر خسته جانی بگو یا علی یا علی و گروه در جواب می‌گفتند: یا علی یا علی و در ادامه چاووشی خوان اشعاری مانند اگر ناتوانی بگو یا علی یا علی، مترس از بلا و بگو یا علی، اگر بینوایی بگو یا علی، اگر نیمه‌جانی بگو یا علی و گروه در پایان هر مصراع جواب می‌دادند: یا علی یا علی.
یکی دیگر از مراسم‌ها خواندن روضه قنبر است و این مراسم از شب نوزدهم تا بیست و هفتم ماه مبارک رمضان اجرا می‌شد و اکنون هم کم‌وبیش در محلات شهر یزد برگزار میشود، به عبارتی؛ روضه قنبر نماد ضربت خوردن حضرت علی (ع) است که به‌صورت نمادین توسط زن‌ها در منازل خوانده میشود و هیچ مرد یا کودک پسری نباید در این مراسم حضور داشته باشد.
یک نفر که نقش قنبر را بازی می‌کرد، کلاه مخصوصی به شکل درویشان بر سر می‌گذاشت و لباس سفیدی که نماد دوستی و پیروی کردن از امام علی (ع) است می‌پوشید و با خواندن اشعاری در سوگ حضرت علی(ع) وارد مجلس می‌شد و مردم شروع به گریه کردن می‌کردند.
یک نفر هم نقش حضرت زینب (س) را بازی می‌کرد و لباس بلند سفید و یا گاهی سیاه بر تن می‌کرد، نفر دیگر نقش ام کلثوم دختر حضرت علی (ع) و یک نفر نقش نعمان جراح طبیب آن حضرت را ایفا می‌کردند و هرکدام با خواندن اشعاری وارد مجلس می‌شدند و نمایش گونه‌ای از چگونگی به شهادت رسیدن آن حضرت را نشان می‌دادند.
سعی می‌شد در این شب‌ها به نیازمندان، فقرا و ایتام افطاری ساده با نان و پنیر و خرما داده شود و همچنین بعضی از افراد آجیل مشکل‌گشا تهیه کرده و داستان خاصی بر آن خوانده می‌شد و آن را با روش‌های خاصی پاک می‌کردند؛ به طوری که آجیل را در سینی‌های بزرگی ریخته و با سلام‌وصلوات توسط زنان مؤمنه تمیز می‌شد و زوائد آن را در آب روان می‌ریختند و آجیل را میان مردم بین دو نماز پخش می‌کردند و مردم هم با گرفتن آجیل صلوات می‌فرستادند.
در این شب‌ها غذاهای خاصی پخته می‌شد به عنوان مثال در محله خبرآباد یزد در این سه شب غذاهای گوشتی مانند کیمه که مخلوطی از گوشت و سیب‌زمینی پخته بود را بین مردم توزیع می‌کردند.
در شهرستان تفت در شب بیست و هفتم در حسینیه “شاه ولی” مراسم نخل گردانی برگزار می‌شد و روز ۲۱ ماه مبارک رمضان در حسینیه مهریز مراسم تعزیه‌خوانی انجام می‌شد و اکنون نیز این مراسم برگزار میشود به طوری که یک نفر به صورت نمادین نقش ابن ملجم را بازی می‌کرد و در ادامه مراسم، مردم تابوت نمادین حضرت علی (ع) را از حسینیه به طرف امامزاده مهریز همراه با سینه‌زنی و احتمالاً نخل‌برداری حرکت داده و ابن ملجم را به مجازات می‌رسانند.
آداب و رسوم مردم استان مرکزی در شبهای قدر
در روزهاى تیغ یا ایام شهادت حضرت على (علیه‌السلام) که مصادف با روزهاى نوزدهم، بیستم و بیست‌ویکم ماه مبارک رمضان است مردم استان مرکزى مانند مردم سایر نقاط ایران در حزن و اندوه فرو مىروند و همه‌جا یکپارچه سیاه‌پوش مى شود.
کسب‌وکار و بازار یکسره تعطیل، تعزیه، عزادارى، سینه‌زنى و نوحه‌خوانى بر پا مىشود. این ایام که با شبهای قدر مصادف است مردم سرتاسر استان شب هنگام تا سحر به دعا و نیایش پروردگار مشغول مىشوند. مردم با جمع‌شدن در مساجد و تکایا و به‌خصوص مصلاى شهر به نوحه‌خوانى و سینه‌زنى پرداخته و در سوگ امام خود اشک مىریزند.
در مساجد و تکایا علماى روحانى و در مصلاى منطقه، امام‌جمعه یا عالمان برجسته شهر به وعظ مردم مىپردازند. در طول ایام شهادت حضرت على (علیه‌السلام) هر روزه دستهجات نوحه‌خوانى و سینه‌زنى در شهرها و روستاهاى استان برقرار است.
لازم به ذکر است که دعاى جوشن‌کبیر و بر سر گرفتن قرآن در شب‌هاى قدر از مهم‌ترین و رایجترین اعمال است. مردم معتقدند که تقدیر و سرنوشت انسان در
شب قدر معلوم مىشود، بنابراین تا سحر به عبادت، خواندن قرآن، نمازهاى قضا، مستحبى و… مىپردازند.
آداب و رسوم مردم شهرستان میناب در شبهای قدر
در شهرستان میناب به ویژه روستای کریان در ۱۹، ۲۰ و ۲۱ رمضان مراسم تعزیه‌خوانی باشکوهی برگزار میشود، این تعزیه مربوط به چگونگی به شهادت رسیدن امام علی (علیه‌السلام) توسط ابن ملجم مرادی و گروه خوارج است، برای شروع تعزیه و تجمع افراد، نوازندگان محلی، موسیقی عزا به‌وسیله دهل و ساز می‌نوازند.
تابوت‌هایی را از قبل آماده کرده و به محل اجرای تعزیه می‌آورند (هر زیارتگاه معمولاً یک تابوت دارد)؛ تعداد تابوت‌ها ۱۰ عدد است که به ترتیب کنار یکدیگر قرار می‌گیرند؛ این تابوت‌ها عبارت‌اند از: تابوت امام علی (علیه‌السلام) ۲ عدد، تابوت حضرت فاطمه (سلام‌الله علیها)، امام حسن (علیه‌السلام)، امام حسین (علیه‌السلام)، زین‌العابدین (علیه‌السلام)، امام محمدباقر (علیه‌السلام)، امام رضا (علیه‌السلام) شاه عبدالکریم و میرعمر. به دلیل وجود ۲ زیارتگاه از حضرت علی (علیه‌السلام) در شهرستان میناب، در این روز ۲ تابوت از آن حضرت وجود دارد.
به جز تابوت حضرت زهرا (سلام‌الله علیها)، بقیه تابوت‌ها هر کدام یک علم دارند، با تجمع افراد و حضور تابوت‌ها و علم ها، مراسم تعزیه‌خوانی آغاز میشود؛ در پایان مراسم پارچه‌های رنگی را از علم ها بازکرده و پارچه سیاه به آنها می‌پوشانند.
در شهرستان میناب، یک‌شب قبل از شهادت امام علی (علیه‌السلام)، خانواده‌هایی که نذر دارند، خمیر آماده کرده و نان می‌پزند؛ افراد مریض از این نان می‌خورند و در صورت شفا یافتن، سال آینده وسایل انجام این مراسم را تدارک می‌بینند.
آداب و رسوم اهالی قشم در شبهای قدر
در نوزدهم ماه رمضان مراسم «علم شمشیری» که از قدمتی ۹۰۰ ساله برخوردار است در این جزیره برگزار میشود؛ در این مراسم شیعیان جزیره قشم علم شمشیری را با پای پیاده از شهر قشم به روستای حمیری می‌برند و تا قبل از اذان مغرب به شهر برمی‌گردانند.
قشمی‌ها معتقدند که علم شمشیری از نجف اشرف به جزیره آمده و یک نمونه از آن نیز در حرم امام علی (علیه‌السلام) موجود است؛ بر روی تکه فلزی و چوبی این علم نوشته‌هایی به خط کوفی است، مسجد علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) شهر قشم محل استقرار این علم است.
آداب و رسوم اهالی شیعیان استان هرمزگان در شبهای قدر
شیعیان استان هرمزگان شب شهادت حضرت علی (علیه‌السلام)، همانند ماه محرم، دیوارهای مساجد و حسینیه‌ها و امامزادگان را سیاه‌پوش می‌کنند و برای عزاداری در این اماکن جمع شده و به روضه‌خوانی و سینه‌زنی می‌پردازند.
علم بندی‌ها در نقاط مختلف استان در بین شیعیان همانند مراسم ماه محرم انجام میشود و عزاداری در سوگ امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به مدت سه شبانه‌روز ادامه می‌یابد.
آداب و رسوم مردم ساوه در شبهای قدر
حضور پررنگ در نمازهای جماعت، شب‌زنده‌داری در لیالی قدر و شرکت در محافل انس با قرآن کریم از دیگر سنت‌های پسندیده‌ای است که مردم ساوه به آن پایبندند.
آداب و رسوم اهالی کاشمر در شبهای قدر
در ایام ماه رمضان به ویژه در روزهای ۱۹، ۲۱ و ۲۳ این ماه مراسم تعزیه‌خوانی به نام شبیه‌خوانی دایر است، مردم این شب‌ها را تا سحر احیا می‌دارند و به قرائت قرآن و نماز و دعای جوشن کبیر می‌پردازند و اغلب مقید به افطاری دادن در این شب‌ها هستند.
در بین مردم این دیار در گذشته‌ها مرسوم بود که پس از صرف سحری روز بیست و یکم ماه رمضان روزه‌داران پای پیاده به زیارت امامزاده سید مرتضی، برادر امام رضا (ع) که در کاشمر مدفون است می‌رفتند.
شب بیست و هفتم ماه رمضان در بین کاشمری‌ها به شب قتل ابن ملجم معروف است بنابراین مردم این دیار این شب را عید می‌دانند و با حنا بستن به سر و دست خود و شیرینی توزیع کردن از بین رفتن قاتل مولایشان را جشن می‌گیرند.
از جمله رسم‌های مردم این دیار پختن آش توسط زنان و توزیع بین خویشان و اقوام و همسایه‌ها در ساعاتی قبل از افطار است.
آداب و رسوم مردم بلوچستان در شبهای قدر
در شبهای قدر زنان بلوچ به صورت گروهی در خانه‌ها و مردان در مساجد به عبادت و تلاوت قرآن می‌پردازند، مردان خانواده سعی می‌کنند فرزندانشان را همراه خود به مساجد ببرند تا از سخنان مولوی که پیرامون فضیلت این ماه مبارک و احیاء و زنده داری شبهای لیله‌القدر است بهره گیرند.
آداب و رسوم شبهای قدر در بین تشیع و اهل سنت
تشیع؛ شبهای ۱۹، ۲۱ و ۲۳ ماه مبارک رمضان را لیالی قدر می‌نامند، اما اهل سنت علاوه بر این سه شب، شبهای ۲۵، ۲۷ و ۲۹ این ماه را شبهای قدر می‌دانند.
در این شب‌ها، شیعیان تا سحر بیدار می‌مانند و دعای جوشن کبیر، جوشن صغیر، نماز شب قدر خوانده و قرآن بر سر می‌گیرند؛ همچنین در این شب‌ها در سوگ امام علی (علیه‌السلام) مرثیه‌سرایی می‌کنند.
اما اهل سنت فقط قرآن می‌خوانند و نماز قیام الیل را در این شب‌ها برگزار می‌کنند؛ اهل تسنن در بندرکنگ مراسمی به نام «خیر شب قدر» دارند، در این شب تا صبح مردم بیدار می‌مانند و به عبادت مشغول می‌شوند.
مردم با توجه به توان مالی خود، نان، زولبیا و پول به همسایگان به ویژه فقرا می‌دهند و قدری نیز به ملاها و امام مسجد محل می‌دهند تا برای اموات آنها دعا کرده و فاتحه بخواند.
