آیین باور- اکران مستند زیست محیطی در "پناه بلوط"، بخشی از نشست سینمایی شب گذشته انجمن اشا بود. در ادامه گفتگوی آموزنده و دلنشین مهندس درویش و مهدی نورمحمدی کارگردان زاگرس نشین این مستند خوش ساخت وپرجایزه، تا آخرین دقایق سالن را در اشتیاق نگه داشت.

آنچه در ویدئو زیر مشاهده می کنید چکیده دغدغه های این مستند ساز و نکات ظریفی است که هنوز بسیاری از ما و البته مسئولین جامعه را بیدار نکرده است. 

مهدی نورمحمدی در این نشست از جنگل‌های بلوط گفت که چه معصومانه نابود می شوند . آنها که بزرگ‌ترین سرمایه برای زندگی مردم و حیات وحش هستند. حیات‌وحش زیبا و هوشیاری که بدون درختان بلوط امکان‌ زیست ندارند. چراکه خانه و کاشانه آنها در پناه بلوط است. او گفت تا زمانی که نه حامی مالی داریم نه مسئول باسواد، تا زمانی که جنگل و محیط زیست با آزمون و خطا نگهداری و مدیریت می شود، تا زمانی که دانشگاه منابع طبیعی و جنگل داری کتابی درباره زاگرس وبلوط ندارد و با دانش وارداتی هیرکانی جنگل شمال را مدیریت می کند توقعی نمی رود جنگل زاگرس در امان بماند. 

تفرجی که آتش را بلای جان و بی خانمانی و مرگ سنجاب‌ها می‌کند. نبود امکانات کافی برای مهار و خاموشی آتش ، قطع شاخه ها، جاده کشی و نابودی حریم جنگل .... حاصل بی خردی همه ماست.

"در پناه بلوط " عنوان فیلم مستندی که در سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر اکران شد. این فیلم نامزد دریافت پنج جایزه ایرانی از جمله: بهترین کارگردانی فیلم بلند،بهترین کارگردانی بخش علمی ـ زیست‌محیطی، بهترین تصویربرداری، بهترین تدوین و بهترین دستاورد فنی شد که در نهایت توانست دو جایزه بهترین کارگردانی فیلم بلند و بهترین تدوینگر (صادق رضانیا) را کسب کند.این مستند هم چنین جایزه ویژه داوران، دیپلم افتخار جشنواره چهل و پنجم رشد را نیز دریافت کرد. برنده جایزه بین المللی جشنواره مینی گوت فرانسه را نصیب خود کرد. در 11 کشور جهان دیده و مستوجب تقدیر و دریافت جایزه شناخته شد. 

در این فیلم، با یکی از گونه‌های جانوری زیبا یعنی سنجاب ایرانی آشنا می شویم. او برای تمرکز بر ثبت شیوه‌ی زندگی این جانور، به دل جنگل‌های بلوط ایلام زده است . تصاویری ساده، روان و بکر، از چهار فصل این منطقه‌ی جنگلی و دشت وسیع وکوه‌های سربلند ثبت کرده‌است.  مهمترین بخش آن سکوت انسان و فقدان هرگونه نریشن روی فیلم است. در پناه بلوط گفتار متن ندارد زیرا طبیعت خود به هزار زبان در سخن است. توضیحات بسیار مختصر چند کلمه‌ای در قالب پانویس نام جانواران را در قاب تصویر معرفی می کند. کارگردان چهار سال از عمر خود را بدون هیچ چشم داشت مالی در راه تحقیق و پژوهش ویژه، صرف کرده است. بیش از چهارصد روز تصویر برداری در سرما و گرما درکلام ساده به نظر می رسد.

 سکانس طلایی و تلخ این مستند آنجاست که ماشین‌های راه‌سازی از یک سو و مردم ناآگاه و خوش‌گذران از سوی دیگر، جنگل را با خاک و آتش و دود و زباله می آزارند و قهرمان کوچک قصه راه فراری ندارد جز جاده ای که خطر تصادف و مرگ به ارمغان می آورد. برمی گردد بالای درختی می نشیند ودر فلاش بک خاطرات خود روزهای سکوت و حیات جنگل را مرور می‌کند و آه می‌کشد. درخت کهن سالی نیمه‌سوخته دود می کند، گویی با آواز غمگنانه سنجاب هم خوانی می کند:"نابود تر از این نمی توان شد"

نورمحمدی پیش از این مستندهایی ‌چون در امتداد کبیرکوه، چند قدم تا چراغ قرمز، دریچه‌ای به قلب کبیرکوه، امام‌زاده سیدابراهیم، نماد ایلام و مرز پرگوهر را ساخته است .

کارگردان، تصویربردار و تهیه‌کننده: مهدی نورمحمدی، پژوهشگر و مجری طرح: صدیقه خدایی، دستیار کارگردان: حبیب‌الله حیدریان، صدابردار: مهرداد نورمحمدی، صداگذاری و تدوین: صادق رضانیا، مدیرتولید: روضان حسنی، عکاس: هادی کریمی، تهیه شده در شبکه‌ی استانی سیمای مرکز ایلام، ۱۳۹۲، ۶۳ دقیقه

برای دیدن این فیلم مستند روی لینک زیر کلیک کنید:

https://cdn3.iribtv.ir/Mostanad/videos/13-96/40/960929-wed/dar,panah.balut.mp4