آیین باور _سه روستای واقع در شمال کرج که زوایای مثلثی تقریبا متساوی الاضلاع را تشکیل می دهند، از نام‌هایی قابل تامل برخوردار هستند.

این سه روستا عبارتند از؛ " آتشگاه، آدران و دروان " معنای آتشگاه که کاملا روشن می باشد، آدران و دروان نیز ریشه در آذر/آتش دارند؛

از آن به دیر مغانم عزیز می دارند که آتشی که نمیرد، همیشه در دل ماست.

آدران/آذران به معنی مکان نگاهداری از آتش

و؛ دروان/ذروان نیز به همین معنی جایگاه حفاظت از آتش و مکان مجاور آتش و آتشکده/آتشگاه می باشد.

جالب و قابل تامل اینکه حداقل سه آدران در فواصلی تقریبا یکسان در مسیری واحد وجود دارد که؛ آدران در شهریار، ادران در جاده کرج چالوس و آدران واقع بین شهرستانک و روستای شکرآب. و همچنان جالب آنکه، آدران شکرآب از نام دیگری با عنوان "ارنگیزان" بر خوردار است که به گونه ای اسرار آمیز با روستای ارنگه -ارنگه رودبار- و همچنین رنگ و ارنگ و اورنگ (آب رنگ و رود رنگها) ارتباطی پر رمز و راز دارد!

این آتش - که در بسیاری موارد، نور، روشنایی و معنا - را نیز نمایندگی می کنند، در سراسر فلات ایران با واژگانی همچون؛ سو، چراغ، اجاق، تش، آتر، آتور، ارته، تنور، گل و گله ... شناخته شده و به صورت پر شمار در جاینامشناسی و همینطور در باورها و در گفتار روزانه اجتماع، تکرار شده است. 

تا چند سال پیش - نه چند دهه، که چند سال پیش - همچنان در اولین شب به خاک سپاری تازه در گذشته - به ویژه اگر، متوفی جوان بود - شمع یا مشعلی کم سو، به نیت تبرک و روشنایی بر سر آرامگاه، بر می افروختند. و به یاد دارم که در برخی از مناطق، در نهمین روز آذر ماه -ماه آتش- که آتش روز نام دارد، جشن آتش/آذران/آذرگان، برگزار می شد.

همان جشنی که تقریبا در سراسر زمستان همچنان از سده شروع و تا چهارشنبه سوری، ادامه دارد. و جالب آنکه از چهار عنصر حیات؛ آب (آبان) و آتش (آذر) دارای ماه هستند.

روستای زیبای دروان تقریبا در سرچشمه رود (دروان، برغان و کردان) واقع و در میان روستاهای؛ کلوان، سنج، سیبان دره، سورهه، ورده، برغان، تالیان، وامکوه (بام کوه)، خوارس، بریانچال/برغانچال، نوجان و آدران واقع شده است.

مهمترین قله های واقع در اطراف دروان عبارتند از؛ کهار، ناز، خانکهار، دو برار، قبله بند، وردی بند. کروچ، ورکش (فراخ نو). در دور دستهای مشرق این قله ها چند نام پر آوازه دیگر به نامهای؛ شهر ناز، شاشاهی و شاه دژ واقع شده است.

آتش عشق است، کاندر نی فتاد جوشش عشق است، کاندر می فتاد. فدایتان، مهراب‌