آیین یاور - 12 آبان یا بهتر بگویم 3 نوامبر روز جهانی زنان خانه‌دار است، اما در تقویم ایران هیچ نشانی از آن نیست. این غیبت رسمی، نمادی است از کم‌ارزش شمردن زحمات روزانه زنانی که با تلاش بی‌وقفه خانه، خانواده و جامعه را سرپا نگه می‌دارند.

در ایران، برآوردها نشان می‌دهد که میلیون‌ها زن در خانه فعالیت می‌کنند، اما هیچ دستمزد، بیمه یا حقوق رسمی ندارند. کار طاقت‌فرسای خانه‌داری، که شامل آشپزی، نظافت، مراقبت از فرزندان و سالمندان و مدیریت امور روزمره خانواده است، نه تنها زمان و انرژی قابل توجهی می‌طلبد، بلکه فرصت زنان را برای پیگیری علایق، تحصیل، فعالیت حرفه‌ای یا حتی استراحت شخصی محدود می‌کند.

این فقدان ارزش‌گذاری، نه تنها زنان را تحت فشار روانی و جسمی قرار می‌دهد، بلکه باعث می‌شود نسل‌های بعدی – پسران و دختران – نتوانند قدر این نقش بنیادین را درک کنند. آموزش مردان و فرزندان برای ارج نهادن به کار خانه و تقسیم عادلانه مسئولیت‌ها، یکی از ضروری‌ترین اقدامات برای تغییر این وضعیت است. بدون این آموزش، جامعه همچنان تصور می‌کند کار خانه «وظیفه زنانه» و طبیعی است و زحمات آن کم‌اهمیت.

راهکار ساده اما ضروری، این است:

1. ثبت رسمی روز زنان خانه‌دار در تقویم ایران، با مراسم و نمادهایی برای تقدیر از کارشان.

2. آموزش خانواده‌ها درباره اهمیت و ارزش کار خانه و ضرورت احترام به زمان و خواسته‌های زنان.

3. سیاست‌های حمایتی، مانند دستمزد، بیمه و فرصت‌های مشارکت اقتصادی و اجتماعی برای زنان خانه‌دار.

زنان خانه‌دار ستون‌های نادیده گرفته شده جامعه‌اند؛ وقت آن است که سکوت شکسته شود و زحماتشان دیده و ارج نهاده شود. یک روز تقویمی کافی نیست، اما می‌تواند نقطه شروعی برای بازشناسی و احترام به ارزش واقعی کار خانه باشد.